ปอมเมเรอเนีย

ข้อดี & ข้อเสีย ของปอมเมอเรเนียน

• มีทั้งปอมฯที่มีความกระตือรือร้น, บ้าพลัง และ ปอมฯที่สงบเงียบ (แล้วแต่นิสัยส่วนตัว)

• มีทั้งปอมฯที่หัวแข็ง, รั้น และ ปอมฯที่ว่านอนสอนง่าย

• มีทั้งปอมฯที่ขึงขัง, จริงจัง และ ปอมฯที่อ่อนโยน

• มีทั้งปอมฯที่ขี้อายไม่เอาใคร และ ปอมฯที่ชอบทุกๆคน

ปล.เมื่อคุณได้ลูกปอมฯมาเลี้ยงแล้ว คุณไม่สามารถที่จะบอกได้ว่าเค้าจะโตมามีนิสับแบบไหน เพราะว่าปอมฯทีมีสายพันธุ์ดีๆแท้ๆก็ไม่ได้โตมาถูกต้องตามมาตรฐานทุกๆตัว

ปอมเหมาะกับผู้ที่ต้องการสุนัขที่

• มีขนาดเล็กและอยู่ในกลุ่ม “spitz” มีหูตั้ง, หน้าจิ้งจอก(หรือหมี), ขนหนาๆ, และหางที่ม้วน

• ร่าเริง, ปราดเปรียว, คล่องแคล่วว่องไว, กล้าหาญ, ฉลาดและช่างสงสัย

• มีวิชิตชีวา เบิกบาน ตื่นตัวในสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆตัว และมีความชำนาญในการเตือนภัยกับ

การมาเยือนของคนแปลกหน้า

• ปรกติจะเป็นมิตรกับสัตว์เลี้ยงอื่นๆ

ปอมไม่เหมาะกับผู้ที่ไม่ต้องการเผชิญหน้ากับ

• การที่จะต้องจับตาดู, ตรวจสอบอย่างระมัดระวังอย่างมากและสม่ำเสมอเพื่อนไม่ให้ปอมเกิด

ความ ดื้อรั้น หรือ ปอมที่มีโรคจิตประสาท

• ความเปราะบางของสุนัขพันธุ์ “Toy”

• ช่างสงสัย/หวาดระแวง ช่างเห่า (บางทีเห่าแบบไรสาระ,พร่ำเพรื่อ) ใส่คนแปลกหน้าที่ไม่คุ้น

เคย

• มีความเป็นตัวของตัวเองสูง, ต้องการเจ้าของที่มีความมั่นใจในตนเองที่สามารถดูและรับมือ

• นิสัยชอบเห่า

• การแปรงและหวีขนอย่างสม่ำเสมอ

• การผลัดขนที่ค่อนข้างเยอะ (ช่วง 4-7 เดือน และ ทุกๆปี ตัวผู้ 1/ปี, ตัวเมีย 2/ปี)

• อุปสรรคในการฝึกให้ขับถ่ายให้เป็นที่เป็นทาง

เมื่อพิจารณาแล้วที่จะเลี้ยงปอมก็ยังมีปัญหาที่น่ากังวลที่ผู้เลี้ยงควรรู้เช่น:

อารมณ์ที่ไม่แน่นอน ปอมนั้นมีให้เห็นมากมายและส่วนใหญ่ก็จะถูกเพาะพันธุ์เพื่อนที่จะขาย โดยผู้เพาะพันธุ์ที่มองข้ามเพราะไม่มีความรู้ในการเพาะพันธุ์ปอมที่มีอารมณ์ที่ดีไม่แปรปรวน ผู้ฝึกสุนัขและที่ปรึกษาด้านพฤติกรรมสุนัขได้เห็นปอมจำนวนมากที่มีปัญหาโรคเกี่ยวกับโรคจิตประสาท ซึ้งประกอบด้วยการกัด, หวาดกลัวและวิตกกังวลอย่างมาก, เจ้าอารมณ์ และ นิสัยดื้อรั้น ทั่วๆไป

ความเปราะบาง มีหลายคนที่รับเลี้ยงลูกสุนัขในกลุ่ม “Toy” โดยปราศจากความเข้าใจว่าพวกเค้าเปราะบางอย่างไม่น่าเชื่อเลย เราสามารถทำร้ายหรือฆ่าลูกปอมน้อยๆโดยที่ไม่ได้ตั้งใจเช่น เหยียบหรือนั่งทับลูกปอมในตอนที่เค้าคดตัวอยู่ใต้ผ้าเช่นผ้าห่มหรือหมอน ซึ่งเป็นที่ๆน้องปอมส่วนมากจะชอบไปนอน นอกจากนี้ปอมยังสามารถทำร้ายหรือฆ่าตัวเองได้เช่นกันโดยการกระโดดลงจากแขน หรือ กระโดดลงจากเก้าอี้และโซฟา ผู้เลี้ยงควรจะระวังสุนัขใหญ่เพราะสุนัขใหญ่สามารถงับน้องปอมและทำให้คอหักได้ในเวลาอันรวดเร็วโดยการสะบัดแค่ครั้งเดียว การเป็นเจ้าของสุนัขกลุ่ม “Toy” หมายถึงการมีความสม่ำเสมอในการดูแล ตรวจตรา และควบคุมสิ่งๆต่างๆที่เกิดขึ้นรอบๆตัวของสุนัขตัวน้อย ปอมควรที่จะให้อยู่ในเขตรั้วบ้าน ที่ๆมีรั้วกั้นมิดชิดอย่างปลอดภัยในพื้นที่บ้าน หรือ ล่ามไว้ มันง่ายมากๆที่ปอมจะได้รับอันตรายและบาดเจ็บเมื่อไม่ได้อยู่ในความควบคุมดูแลที่สมบูรณ์แบบ

*** ถ้าที่บ้านมีเด็กเล็กๆ ปอมฯก็อาจจะไม่เหมาะสมเพราะว่ามีปอมฯส่วนมากจะไม่ทนต่อความไรเดียงสาของเด็กเล็กๆ และยังรู้สึกตื่นตระหนกกับเสียงที่ดังและการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของเด็ก ซึ้งอาจจะทำให้ปอมกลายเป็นสุนัขที่เครียด อาย หรือ กัดเพื่อสู้ในบ้างครั้ง***

ความหวาดระแวง ปอมต้องการการเปิดกว้าง(สังสรรค์)ต่อผู้คน สิ่งของ และเสียงที่ไม่คุ้นเคย ไม่เช่นนั้นจะทำให้ปอมเป็นสุนัขที่หวาดระแวง ซึ่งยากที่จะอยู่ร่วมด้วยและยังทำให้เกิดนิสัยกัดเพื่อป้องกันตัว

ความเป็นตัวของตัวเอง ปอมฯไม่ใช้สุนัขที่ว่านอนสอนง่ายหรือขี้คลาด ปอมเป็นสุนัขที่เฉลียวฉลาดมาก แต่มีอิสระในความเป็นตัวของตัวเองสูงและสามารคเป็นจอมบงการได้ ผู้เลี้ยงควรที่จะทำให้ปอมรับรู้ผ่านทางความหนักแน่นและแน่นอนในความหมายของ"คำสั่ง"

นิสัยช่างเห่า ปอมฯส่วนมากหูจะไวมากๆในการรับเสียงและตื่นตัวในทุกๆวัตถุใหม่ๆและเสียงใหม่ๆ ผู้เลี้ยงควรที่จะมีความไวพอๆกับปอมฯเพื่อนจะหยุดพวกเค้าไม่ให้เห่า ในกรณีที่ผูลี้ยงไปทำงานทั้งวันและมีเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียง ปอมอาจจะไม่ใช้ตัวเลือกที่ดีที่จะเลี้ยง เหตุผลเดียวกันนี้ปอมฯไม่ควรอย่างยิ่งที่จะถูกปล่อยไว้ข้างนอกในสนามบ้านซึ่งทำให้ขาดการดูแลและควบคุม

Grooming ปอมฯต้องการการแปรงขนและหวีขนอย่างสม่ำเสมอ(อย่าน้อยวันเว้นวัน) และยังต้องตัดเล็บขนในบางโอกาสเช่น เดือนละครั้ง

การผลัดขน ปอมฯเป็นหนึ่งในสุนัขกลุ่ม “toy” ที่มีการผลัดขนที่เยอะพันธุ์หนึ่ง ผู้เลี้ยงจะพบว่าขนน้องปอมฯจะติดเสื้อผ้า, เฟอร์นิเจอร์, พรม แม้แต่อาหาร ฯลฯ การดูดฝุ่นบ่อยๆก็จะช่วยได้ในส่วนหนึ่ง

การฝึกขับถ่าย สุนัขกลุ่ม “toy” ส่วนมากจะยากที่จะฝึกในการขับถ่าย เพราะมันง่ายสำหรับสุนัขที่จะแอบไปขับถ่ายใต้เก้าอี้หรือใต้โต๊ะ ซึ่งยากที่จะเห็น เมื่อผู้เลี้ยงไม่เห็นก็ไม่สามารถที่จะสอนและแก้ไขเค้าได้และเพราะเช่นนี้นิสัยที่ไม่ดีนี้เลยติดเป็นนิสัย ถ้าผู้เลี้ยงหวังที่จะฝึกการขับถ่ายให้ปอมฯ การฝึกอย่างสม่ำเสมอนี้เป็นข้อบังคับ ปอมฯไม่ควรถูกปล่อยอิสระในบ้านหลายเดือนจนกว่าอวัยวะเล็กๆภายในจะแข็งแรงพอที่จะควบคุมการขับถ่ายได้